IGLICA POSPOLITA

Rodzina: bodziszkowate (Geraniaceae)

Nazwy ludowe i potoczne: bekasek szaleniowy, bociania marchew, bociani nosek, bociani dziób, bociany, dziębrenosek 

Charakterystyka botaniczna: roślina jednoroczna, jara, nie wymaga jarowizacji lub dwuletnia. Pospolity chwast stanowisk suchych lub przesuszonych, a także pól uprawnych w roślinach szerokorzędowych i na łąkach. Roślina lecznicza.

MORFOLOGIA

Siewka: część podliścieniowa (hipokotyl) dołem nieowłosiona, w górze z delikatnym meszkiem, 1,5 cm, grubości 0,5 mm, jasnozielona. Charakterystyczne trójdzielne liścienie z głębokimi nacięciami, często w nieregularnych odległościach i ze wcięciem przy nasadzie, na długim ogonku.

Rozeta: pierwsze liście właściwe w zarysie trójkątne, ale głęboko powcinane. Starsze liście w zarysie lancetowate, dwukrotnie pierzastosieczne, na dość długich ogonkach, odcinki pierwszego rzędu pierzastodzielne. Wszystkie liście krótko omszone, ciemnozielone, często z czerwonawym zabarwieniem nerwów lub spodniej ich części. Rozeta osiąga średnicę 10–15 cm, czasem nawet 40 cm. Łodyga: 7–50 cm wysokości, silnie owłosiona, wzniesiona lub wznosząca się, górą rozgałęziająca się w pędy kwiatostanowe. Liście na łodydze: pierzastozłożone z owłosionymi ogonkami, listki pierzastosieczne, u nasady liści na pędzie przylistki. Korzeń: palowy, z dominującym korzeniem głównym, z korzeniami bocznymi na całej długości. Główna część osiąga do 30–50 cm głębokości. Kwiaty: zebrane w 5–10-kwiatowe baldachy proste, o długiej (5–10 cm) szypule. Szypułki kwiatowe 1–1,5 cm. Kwiaty pięciopłatkowe, liliowe, różowe, czasem białe z zielonym kielichem.

Owoc: rozłupka 5–6 mm średnicy, osadzona na długim, charakterystycznym, 1–3-centymetrowym i owłosionym dziobie.

SZKODLIWOŚĆ

Progi szkodliwości: nie ma określonych. Chwast dość głęboko korzeniący się. Szkodliwy w uprawach szerokorzędowych i na ścierniskach (przesusza glebę), mniej uciążliwy w łanowych oraz w międzyplonach ścierniskowych.

WARTO WIEDZIEĆ

Podczas wysychania rozłupki energicznie odskakują od rośliny, ponieważ przy nasionach po rozpadnięciu się rozłupki pozostaje podłużny fragment dzioba. Ma on właściwości kurczenia się i rozciągania pod wpływem wilgoci. W wyniku wahań wilgotności powietrza między dniem a nocą nasiono może „kroczyć” i oddalać się od rośliny matecznej, co umożliwia aktywne rozprzestrzenianie roślin.