OWIES GŁUCHY (Avena fatua L.)
Rodzina: wiechlinowate (Poaceae)
Nazwy ludowe i potoczne: owsik, owies dziki, owies czarny, owiesik, owies chodzący
Charakterystyka botaniczna: roślina jednoroczna, jara, czasem zimująca. Pospolity w całej Polsce chwast upraw łanowych, szczególnie jarych oraz szerokorzędowych.
MORFOLOGIA
Siewka: pierwszy liść równowąski, o płaskiej blaszce liściowej z wyraźnie widocznym unerwie-niem, długości od 70 do 70 mm i szerokości do 4–5 mm, blaszka z brzegu u dołu rzadko odstająco owłosiona. Pochwa pierwszego liścia prążkowana, zwykle odstająco owłosiona, 20–25 mm długości. Języczek błoniasty długi. Kolejny liść podobny do pierwszego, jednak większy.
Roślina rozkrzewiona: kolejne liście o owłosionych pochwach i długim, błoniastym języczku i owłosionych pochwach. Ponieważ kiełkuje naj-częściej wiosną, to nie wytwarza licznych rozgałęzień i szybko strzela w źdźbło.Źdźbło: okrągłe w przekroju, grube, o wyraźnych kolankach. Osiąga wysokość do 150 cm (zwykle 60–120 cm).
Liście na źdźble: płaskie, równowąskie, 5–12 mm szerokości. Języczek błoniasty, długi. Pochwy liściowe górnych liści najczęściej nagie i gładkie.
Korzeń: wiązkowy, z licznymi korzeniami przybyszowymi. Osiąga głębokość do ok. 15–30 cm.
Kwiaty: zebrane w wiechy o długości 20–30 cm, czasem nawet 40 cm, silnie rozpierzchłe, o gałązkach długości do 10 cm. Kłoski zwykle trzykwiatowe, duże. Plewy długości 25 mm, zwykle obejmują cały kłosek. Plewka dolna z kępką rudych, szczeciniastych włosków, do 5 mm długości oraz z długą, 4-centymetrową, zgiętą kolankowato ością.
Owoc: ziarniak, wydłużony (10–15 mm długości i 23 mm grubości), przypomina ziarniak owsa siewnego, jest jednak szorstko owłosiony, najczę-ściej rudy lub brązowy.
SZKODLIWOŚĆ
Progi szkodliwości: 10 roślin na m2 – 10-proc. spadek plonu, 50 szt./m2 – 30-proc. spadek plonu, 100 szt./m2 – całkowita redukcja plonu. Groźny chwast w całej Polsce, szczególnie w uprawach jarych (szerokorzędowe i łanowe). Ze względu na wytwarzanie długowiecznych nasion oraz zdolność do kiełkowania z różnych poziomów głębokości, ma tendencję do pojawiania się w momentach najmniej spodziewanych. Nie ma możliwości jego chemicznego zwalczania w owsie siewnym.
